SWISSARMYMAN

روزهایی رو میگذرونم که حوصله ندارم، که فقط میخوام بگذرن، که آره خب، ناامید شدم، حس میکنم تهران که هیچی، فردوسی هم قبول نمیشم. روزهایی که از بی حوصلگی فقط هرکی هرچی میگه میگم آره دقیقا ً حق باتوعه ... روزهایی که واقعا قشنگ نیستن، هیچ جا نمیتونم از دستِ افکارم فرار کنم، و استرسَ م.نه تو مترو نه تو سالن مطالعه نه پیش مشاورم نه حتی وقتی خوابَم! درس میخونم، بیشتر از قبل! ولی حسِ پوچی بهم دست داده، حس اینکه "شط این زندگیِ رویاییِ من بود؟" میدونم، واسه رویاهام باید چندین سال زحمت بکشم ولی جدنی سخته. که تو هی درس بخونی هی تست بزنی همه چی اکی باشه سرِ آزمون گند بزنی... بعدِ آزمون بیای همون سوالارو واسه بقیه رفعِ اشکال کنی !حدوداً 60 روزِ دیگه. خیلی نیاز دارم مستر انرژی + ُ ببینم و این هفته نشد، موسسه رو عوض کرده بودن و من بی خبر ...

+چقد از حسایِ بد گفتم! انقدرم اوضاع داغون نیست، گفتم بیام یکم غر بزنم خالی شم:)

+ حسِ خوب مثلِ وقتی که وسطِ تایمِ درس میری یه گوشه لباس عوض کنی، برمیگردی میبینی کلِ سالن بهت دید داشتن و همه یه لبخندی رو لبشونه :) کثافتا :)

+حسِ خوب ینی دقیقاً جلوی کوچتون نگه داره، اینجا آخه؟!! -میخوام حرصت بدم=)))

+حسِ خوب ینی میخوای سوییس آرمی مَن ببینی و چیز برگر بزنی بر بدن=)

+حس ِ خوب ینی کنکور نزدیکه تموم شه ... #بَــــــرزَخـــــــــ

+حسِ خوب ینی پیدا کردنِ سپی :)))))